Schematherapie
In de schematherapie wordt uitgegaan van een aantal menselijke basisbehoeftes: veiligheid (fysiek en emotioneel), zelfexpressie, spontaniteit en spel, realistische grenzen en autonomie. Schematherapie gaat ervan uit dat wanneer als kind zijnde niet aan je basisbehoeftes is voldaan, je schema’s ontwikkelt: onbewuste patronen. Die onbewuste patronen uiten zich in modi: kanten van jou als persoon, weerspiegelt door je denken, voelen en doen.
Je hebt functionele kanten en disfunctionele kanten. De functionele kanten zijn de gezonde volwassene – die kant van jou die zorgt voor jou en oog heeft voor jouw basisbehoeftes. En het gelukkige/blije kind: de emotionele kant van jou die zich gezien en gehoord voelt, lekker op ontdekking gaat, speelt, creatief bezig is, enz. Er zijn ook disfunctionele kanten: kindmodi, oudermodi en beschermers. De kindkanten zijn de emotionele kanten, zoals het boze kind wat aan het razen is, of het gekwetste kind wat zich eenzaam en alleen voelt. De oudermodi zijn de kritische/veeleisende en de straffende kanten van jezelf. Die kant die bijv. steeds maar zegt dat je het niet goed genoeg doet. De beschermers zijn kanten die door je leven heen heel hard nodig waren om te dealen met dingen die je op je af kreeg – je coping mechanismes. Denk aan heel erg van je afbijten als je je gekwetst voelt. Of drinken, blowen, extreem sporten, de controle willen houden, enz. om niet te hoeven voelen of te voorkomen dat je vervelende dingen moet voelen. Jezelf verheven voelen/voordoen boven een ander, om je onzekerheid te maskeren. Ooit was dit wellicht de enige manier waarop je met dingen kon omgaan die vervelend waren en dat blijf je nu toepassen. Echter maakt dat dat je bijv. vrienden wegpusht, veel tijd besteedt aan het dempen van gevoelens of je je gewoon niet echt jezelf voelt. De beschermers schieten eigenlijk hun doel voorbij en jij kunt niet in je basisbehoeftes voorzien.
Door die verschillende kanten te zien als een kant van jezelf en niet als dat wat jij bent, ontstaat er defusie: je bent niet meer één met dat stuk van jezelf, maar kunt er van een afstandje naar kijken. Daardoor wordt het ook makkelijker om ermee om te gaan. Binnen de therapie ga je onderzoeken wat jouw schema's en modi zijn. De gezonde volwassene wordt versterkt, je leert hoe je in de basisbehoeften van de kindkanten kunt voorzien, de oudermodi worden buiten gezet en de beschermers worden bedankt voor hun bewezen diensten en langzaam maar zeker opzij geschoven, zodat je weer echt in verbinding met jezelf kunt zijn. De therapeut heeft verschillende tools in handen om samen met de cliënt al deze stappen te zetten, waarbij o.a. gebruik gemaakt wordt van visualisatie en imaginatie.
Meer informatie over schematherapie? Kijk op de website van de vereniging schematherapie.
Je hebt functionele kanten en disfunctionele kanten. De functionele kanten zijn de gezonde volwassene – die kant van jou die zorgt voor jou en oog heeft voor jouw basisbehoeftes. En het gelukkige/blije kind: de emotionele kant van jou die zich gezien en gehoord voelt, lekker op ontdekking gaat, speelt, creatief bezig is, enz. Er zijn ook disfunctionele kanten: kindmodi, oudermodi en beschermers. De kindkanten zijn de emotionele kanten, zoals het boze kind wat aan het razen is, of het gekwetste kind wat zich eenzaam en alleen voelt. De oudermodi zijn de kritische/veeleisende en de straffende kanten van jezelf. Die kant die bijv. steeds maar zegt dat je het niet goed genoeg doet. De beschermers zijn kanten die door je leven heen heel hard nodig waren om te dealen met dingen die je op je af kreeg – je coping mechanismes. Denk aan heel erg van je afbijten als je je gekwetst voelt. Of drinken, blowen, extreem sporten, de controle willen houden, enz. om niet te hoeven voelen of te voorkomen dat je vervelende dingen moet voelen. Jezelf verheven voelen/voordoen boven een ander, om je onzekerheid te maskeren. Ooit was dit wellicht de enige manier waarop je met dingen kon omgaan die vervelend waren en dat blijf je nu toepassen. Echter maakt dat dat je bijv. vrienden wegpusht, veel tijd besteedt aan het dempen van gevoelens of je je gewoon niet echt jezelf voelt. De beschermers schieten eigenlijk hun doel voorbij en jij kunt niet in je basisbehoeftes voorzien.
Door die verschillende kanten te zien als een kant van jezelf en niet als dat wat jij bent, ontstaat er defusie: je bent niet meer één met dat stuk van jezelf, maar kunt er van een afstandje naar kijken. Daardoor wordt het ook makkelijker om ermee om te gaan. Binnen de therapie ga je onderzoeken wat jouw schema's en modi zijn. De gezonde volwassene wordt versterkt, je leert hoe je in de basisbehoeften van de kindkanten kunt voorzien, de oudermodi worden buiten gezet en de beschermers worden bedankt voor hun bewezen diensten en langzaam maar zeker opzij geschoven, zodat je weer echt in verbinding met jezelf kunt zijn. De therapeut heeft verschillende tools in handen om samen met de cliënt al deze stappen te zetten, waarbij o.a. gebruik gemaakt wordt van visualisatie en imaginatie.
Meer informatie over schematherapie? Kijk op de website van de vereniging schematherapie.
